Μιὰ παρατήρηση στὸ γνωστὸ «κρυμμένο» ποίημα τοῦ Καβάρη
«27 Iουνίου 1906, 2 μ.μ.»: ἡ μάνα καὶ ὁ γιός της ποὺ τὸν πᾶνε στὴν κρεμάλα παρουσιάζονται ὡς ἡ Παναγία καὶ ὁ Χριστὸς στὸν σταυρό. Ὅμως οἱ Ρωμαῖοι δήμιοι, κατακτητὲς σὲ ξένη γῆ, αὐτὴ τὴ φορὰ εἶναι Χριστιανοί, ἂν καὶ κατὰ τὰ φαινόμενα δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸν παραλληλισμό. Αὐτοκαλούμενοι ἱεραπόστολοι τῆς θρησκείας τους ἐν μέσῳ ἀλλοθρήσκων (ἀφήνω τοὺς Κόπτες κατὰ μέρος), ἐκτελοῦν συμβολικὰ τὸν ἱδρυτή της καὶ θεό τους ἐκτελώντας (πραγματικά, ὄχι συμβολικά) ἕναν ἀλλόθρησκο. Ἔτσι ἀποξενώνονται ἀπ’ την ἠθική τους, χάνουν κάθε ἠθικὸ ἔρεισμα κι ὴ ἱεραποστολή τους καταντᾶ φάρσα.
Περισσότερα γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ Ντενσουάι (1906-06-27) στὸ Βιβλιοδρόμιο τῶν «Νέων» (ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοί έγραψαν για τους φελάχους; καὶ Ποίημα – προάγγελος της „Μάνας του Χριστού“ σ’ ἐπιμέλεια Γιώργου Ζεβελάκη) καὶ στὸν «Ριζοσπάστη» (τὸ ποίημα «Ντενσουάι 27 Ιουνίου 1906» τοῦ Βάρναλη).
7 σχόλια
Comments feed for this article
2012/06/27 στἰς 16:11
alienellin
I’m way out of my depth here!
2012/06/30 στἰς 17:43
χαρη
θα ‘χε ενδιαφέρον πάντως να μελετήσει κανείς (δεν ξέρω αν έχει γίνει δλδ) τη σχέση τού καβάφη με τη μητέρα του – ουσιαστικά εννοώ –
ίσως επειδή (ξανα)(για άγνωστους λόγους…)διαβάζω αυτή την εποχή μια βιογραφία τού κ., εκτός από τό ότι αναγκαστικά προσέχω πως δεν μπορεί να μην αναφέρει εδώ το ότι ο καταδικασμένος ήτανε “ωραίο παιδί” (κι αυτό δένει – κι ίσως είναι τό μόνο – το ποίημα με τά υπόλοιπα “αισθησιακά” του) θυμάμαι επίσης αναγκαστικά εκείνο τό “αλοίμονό μου! αλοίμονό μου!” που έγραψε ο ίδιος ημερολογιακά, σκεπτόμενος τόν θάνατο τής μάνας του : το ότι εδώ κάτι αντίστοιχο λέει δλδ η μάνα για τον γιο, εμένα μού λέει κάτι για τον ίδιο τον κ. (πέραν τής τραγικής συνθήκης)
καλημ(σπ)έρα 🙂
2012/07/04 στἰς 12:54
Ein Steppenwolf
Ποια βιογραφία του διαβάζεις αν επιτρέπεται;
Εδώ οι γιοι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη οι ίδιοι για τη σχέση τους με τη μάνα τους, θα βγάλουν οι μελετητές του Καβάφη άκρη για τη σχέση κάποιου που πέθανε πριν ογδόντα χρόνια με τη μάνα του που πέθανε πριν εκατόν δέκα. Ο Φρέντυ Γερμανός είχε ρωτήσει τη Χαρίκλεια Valieri-Καβάφη αν ο ποιητής κι ένας αδελφός του έγιναν ομοφυλόφυλοι διότι η μητέρα τους τους έντυνε κοριτσίστικα όταν ήταν μικροί. Βρίσκω στο Διαδίκτυο:
Η Valieri είχε απαντήσει ότι τότε όλα τα μικρά παιδιά τα έντυναν με κοριτσίστικα φορέματα. Άντε να βγάλεις άκρη.
2012/07/04 στἰς 13:29
alienellin
Είναι αλήθεια ότι παλιά τα αγοράκια τα έντυναν με φουστανάκια, όσο φορούσαν πάνες, που τότε ήταν τεράστιες. για πρακτικούς λόγους. Μετά σειρά έπαιρνε το ‘κοντό παντελονάκι’ το οποίο δεν δικαιούνταν να βγάλουν μέχρι να πάνε Γυμνάσιο ή κάτι τέτοιο, εξ ου και η έκφραση που τώρα έχει εκλείψει «αυτός είναι ακόμα με κοντό παντελονάκι». Αν και δεν ξέρω από πια ηλικία έμπαινε το κοντό παντελονάκι. Μπορεί και να δικαιούσουν φουστανάκι όντως μέχρι τα 5, αν και σε φωτογραφίες της δεκαετίας του 30 από 2 χρονών (ηλικία που λογικά το παιδί έχει βγάλει την πάνα) βλέπω παντελονάκι
2012/07/04 στἰς 13:33
alienellin
Σε κάθε περίπτωση πάντως, να υπενθυμίζω ότι το παντελόνι είναι σχετικά πρόσφατη εφεύρει για την ανθρωπότητα. Σε όλους τους πολιτισμούς αρχικά κυριαρχεί το φουστάνι και για τα δύο φύλα
2012/07/04 στἰς 14:18
Ein Steppenwolf
Παρατήρηση που έχει κάνει κι ο Ηλίας Πετρόπουλος στη μελέτη του για τη φουστανέλα.
2012/07/04 στἰς 16:31
χαρη
διαβάζω τώρα αυτήν, σ’ αυτή τη μετάφραση, που όμως δεν είναι καλή
πριν χρόνια είχα διαβάσει το ίδιο βιβλίο σ’ αυτή τη μετάφραση : “Robert Liddell : Kαβάφης. Kριτική Bιογραφία. Mετάφραση Kαίτη Λογοθέτη-Άντερσον. “Ίκαρος” 1980″ και ήταν πολύ καλή
το ντύσιμο με κοριτσίστικα το βρίσκουμε και στην περίπτωση τού ουάϊλντ. Δεν ξέρω αν όλα τ’ αγοράκια τα ντύναν τότε κορίτσια μικρά (πολύ πιθανόν), αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση θα έπαιζε τον ειδικό ρόλο της νομίζω και η περαιτέρω συμπεριφορά τής μαμάς – που δεν ήταν σίγουρα η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις – αν και δεν πιστεύω ότι γίνεται κανείς ομοφυλόφιλος μόνο από τέτοια συμβάντα
στην περίπτωση καβάφη πολύ γνωστός ομοφυλόφιλος (αλλά όχι μόνο, τού άρεσαν και οι γυναίκες) ήταν και ο αδελφός του παύλος, για τον οποίο δεν έχουμε αντίστοιχες μαρτυρίες
για τον καβάφη πάντως ξέρουμε ότι πριν απ’ αυτόν είχε πεθάνει το μοναδικό κορίτσι τής οικογένειας, η ελένη, και η μάνα του δεν το ξεπέρασε ποτέ γιατί ήθελε πολύ μια κόρη, κι έτσι το επόμενο παιδί της το ονόμασε “κωνσταντίνο” που θεωρείται συνώνυμο τής “ελένης” λόγω τής διπλής εορτής