Στὸ ἱστoλόγιο τοῦ Νίκου Σαραντάκου ἡ καταγωγὴ τῆς φράσης «Έρδε Μπούμπουλη» ἐξηγεῖται ὡς ἑξῆς: [Η] αρβανίτικη έκφραση «Έρδε Μπούμπουλη» (νομίζω ότι) ακουγόταν όταν ο Δημήτριος Μπούμπουλης, ο άντρας της πολύ γνωστότερης Μπουμπουλίνας, έκανε επίθεση στους αλγερίνους πειρατές.

Ἀκουστὰ εἶχα μιὰν ἐντελῶς διαφορετικὴ ἱστορία, ὁ Μπούμπουλης τῆς ὁποίας δὲν εἶναι ὁ σύζυγος τῆς Λασκαρίνας, ἀλλὰ κάποιος βουλευτὴς Σπετσῶν ἢ Ὕδρας – ὡς γνωστὸν καὶ στὰ δύο νησιὰ εἶχε δοθεῖ ἐπὶ ἑκατὸ χρόνια τὸ προνόμιο νὰ ἐκλέγουν δικό τους βουλευτὴ εἰς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης γιὰ τὴν προσφορά τους τὸ 1821. Ὄντως ὑπῆρξε ἕνας Γεώργιος Μπούμπουλης, βουλευτὴς Σπετσῶν, ἐγγονὸς τῆς Λασκαρίνας (ὄχι γιός της, ὅπως γράφει λανθασμένα ἡ Wikipedia, ἀφοῦ ἐκείνη εἶχε σκοτωθεῖ ἤδη ἀπὸ τὸ 1825, δυὸ χρόνια πρὶν γεννηθεῖ ἐκεῖνος, ἤδη πολὺ μεγάλη γιὰ νὰ κάνει παιδιά).

Αὐτὸς ὁ Μπούμπουλης λοιπὸν εἶχε τὸ συνήθειο νὰ προσέρχεται ἀργοπορημένος στὴν ἀναστάσιμη λειτουργία. Ὁ ἱερέας, ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τὴν Ἀνάσταση ἀπόντως κοτζὰμ βουλευτοῦ, ὅταν εἶχε ἐξαντλήσει ὅλα τὰ τροπάρια καὶ τοὺς ψαλμοὺς ποὺ γνώριζε, ρωτοῦσε ψιθυριστὰ τὰ παπαδοπαίδια:

–Erdhe Bubuli? (Ἦρθε ὁ Μπούμπουλης;)
–Nuku erdhe! (Δὲν ἦρθε!)

Ἄντε ὅλα τὰ τροπάρια ἀπὸ τὴν ἀρχή καὶ δυὸ καὶ τρεῖς φορές. Κάποτε ἔφτανε ὁ βουλευτής κι οἱ πεινασμένοι καὶ νυσταγμένοι ἀπὸ κάτω φώναζαν τοῦ παπᾶ:

–Erdhe, erdhe!
–Χριστό-ος-α-ανέ-εστη-η-έ-εκ-νε-εκρών…

Γεώργιος Μπούμπουλης

Γεώργιος Μπούμπουλης

Σημείωση: ὁ τύπος erdhe εἶναι λάθος. Τὸ ὀρθὸ εἶναι erth. Περισσότερα σὲ σχόλιο.